Zamanında ruhumdan geçen ve dilimden ziyade kalemimden dökülen onca şey şimdi bir başka alemde yolculuğa çıkıyor. Zamanında ve şu anda...

Kalp kırıklığının verdiği o inanılmaz rahatsız edici hisle başladığım bir gün sonuna doğru ilerliyorum yine. Gece görmekten kaçtığım, korktuğum rüyaların varlığıyla iyice bozulan uyku düzenim beni bütünüyle sarsmaya başladı. Uykunun öneminin tabii ki farkındayım ama şimdiye kadar pek umurumda olmadı. Hiçbir zaman uykuyu çok sevmedim, sevemedim ama şimdi haklılarmış gibi geliyor. İhtiyacım olanı almak zorunda olduğumun bilinci yerleşmeye başlıyor. Öyle bir şey ki acım bana bilinç kazandırıyor. Bu bilinç kazanma sürecim bana sevgimi ve verdiğim değeri ne şekilde, kime, ne kadar olması gerektiği konusunda sınır çizebilme yetisi de kazandırır mı? Öyle olmasını umuyorum. Artık içimden geldiği kadarının bana karşılığının hep hayal kırıklığı ve nankörlük olduğunu biliyorum. Ruhsal olarak farkındalığımın arttığı şu dönemde kendime kısa notlar yazmaya karar verdim. Unutmamalıyım.


  • Bir şeyler son bulabilir ve senin sona gelmenin korkusuyla fark etmediğin kapıdan içeri sızan ışık, yeni başlangıçlarına giden yolu aydınlatmaya başladı bile. Şimdi içindeki hazineyi bulma zamanı. Kapı eşiğinden bir adım at, onu bulmaya az kaldı.