İki damla gözyaşımla kaldım bu diyarda
Ne sen bunun farkındasın ne de o farkında
Geçmiyor kaleme sözüm
Geçmiyor yürek sızım
Gün doğmuyor artık bana
Sabahlar kimsesiz, sabahlar öksüz
Bir ben varım bir de içimde ölen
Her gece onu uğurlayıp her sabah onu karşılıyorum
Sevmiyor
Sevmiyorum
Git diyorum kendime, sen de git
Bırak kalanlar uğraşsın
Dağıttıklarını bir kere de onlar toplasın
Bir kere de kendin için bir şey yap
Bu ev, bu eşyalar, bu adam senin değilmiş gibi
Ardına bir daha bakmayacak gibi
Sanki kaçtığın kendi yangının değilmiş gibi
Çık ve git, düşünme gerisini
Dönmek çözüm değil, sevmek de öyle
Ne kadar kaçarsan o kadar çok yaklaşırsın kendine
Ne kadar üzersen o kadar sevilirsin
Şimdi gidiyorum senden
İstersen sen bunu kaçmak say...
