İki damla gözyaşımla kaldım bu diyarda

Ne sen bunun farkındasın ne de o farkında 

Geçmiyor kaleme sözüm  

Geçmiyor yürek sızım

Gün doğmuyor artık bana

Sabahlar kimsesiz, sabahlar öksüz 

Bir ben varım bir de içimde ölen

Her gece onu uğurlayıp her sabah onu karşılıyorum 

Sevmiyor

Sevmiyorum 

Git diyorum kendime, sen de git 

Bırak kalanlar uğraşsın

Dağıttıklarını bir kere de onlar toplasın

Bir kere de kendin için bir şey yap

Bu ev, bu eşyalar, bu adam senin değilmiş gibi

Ardına bir daha bakmayacak gibi 

Sanki kaçtığın kendi yangının değilmiş gibi 

Çık ve git, düşünme gerisini 

Dönmek çözüm değil, sevmek de öyle

Ne kadar kaçarsan o kadar çok yaklaşırsın kendine

Ne kadar üzersen o kadar sevilirsin 

Şimdi gidiyorum senden

İstersen sen bunu kaçmak say...