Acımak kendine ne hazin bir deneme
Şikayet etmek her şeyden ve söylenmek ha bire
Kurban rolünün ağırlığını taşımak zorunda kalmak yine, yine ve yine
Ağırlığı omuzlarına kendin yüklüyorsun
Gözyaşları içinde aynada kendini izliyorsun
Eziliyorsun altında aslında hafif olan yüklerinin
Acımak kendine diyorum ne hazin bir deneme
Yaz yağmurları ıslatıyor ruhunu
Küçücük bir darbeyle yıkılıyor geçmişin
Aynı döngünün içinde yıllardır erimişsin
Her şeye bir son vermek hepsi senin elinde
Yarattığın bu zindanın anahtarı cebinde
Ama acımak kendine en kolayıdır değil mi?
Sorumluluk üstlenmek sana göre değil ki
Hem ne çıkar biraz daha ağlasan
Sinirlensen delirsen ve kaderi suçlasan
Kim üzülür haline herkesi yanına toplasan
Ne değişir bir söyle kılını bile kıpırdatmazsan
