Aklını kaygılar sardığında

Kendi kendine iyi gelmek

Belki de tek seçenek

Yolunda gitmeyen şeyler olduğunda

Belki de biraz çıkmalısın o yoldan

Düşünceler kemirgenler

Aslında pof deyince dağılan

Kara bulutlar gibiler

Yeter ki dur ve dinle nefesini

Nefesin sana açtığı kapıdan gir içeri

Zihnin savaş alanı sanki

Üfle barış çubuklarını birer birer

Sonsuzluk gösterecek kendini bekle yeter

Dağılsın huzursuzluk uykusuzluk ve keder

Karışsın içine mutluluklar neşeler

Doğal olan budur gülümse şimdi

Varoluşun aşkla yıkanır yaşarken an'ı

Şu andan başkası yok budur işin aslı