Anlatamıyorum artık kendime hiç lafı
Devrik anlamı olmayan köhne
Cümleler dolanıyor kızıl bir tepside
Şakalarımdan dökülen samanların
Bir tutam ateşin çaresizliğinde
Yalnız bir başına kül oluyordu
Bir son düşündüm
Susmayan bir çığlıktan
Solmuş bir göz yaşına kadar
Hatıralarıyla tutsak bırakılmışlığın
Her şeyini denediğimde
Arkama dönüp bakmadan
Yaktığım ilk tebessümün artık hiçbir
anlamı
Yok...
