onun kalbinde nefretler vardı

dağıtsa da bütün gün etrafa

yine bitiremezdi


bir gün yoruldu bu yükten

dağ gibi büyümüş nefretini

kızına yıktı birden


17 yaşındaki bir kızın günlüğünde

şu satırlar yazmamalıydı:

"kızlarını anneleri ağlatmazdı,

kızları, anneleri ile beraber ağlardı."


21 yaşına geldiğinde

şu cümleyi tekrarlıyordu her gece kendine:

"onun gibi olma, ona benzeme."


kadın bilmiyordu,

kızı bir ömür taşıyacaktı bu yükü omzunda

ve korkacaktı anne olmaktan yıllarca.