Büyük bir kentin mağdurlarıyız, kent mağdurları,
hem yoksul hem mutsuzuz çoğu zaman, ama umutsuz değil,
bir izmarit tanımı yapar gibi dalıyoruz
adına hayat denilen kavgaya.
Kalbimizde umut kırıntıları,
ellerimizde bir can dostunun turuncu sıcaklığı...
Büyük bir kentin mağdurlarıyız, kent mağdurları,
koca şehrin ağırlığını, yorgunluğunu
bir vapur binimi temize çekiyor her seferinde.
Solda Topkapı'yı, sağda Galata Kulesi'ni görünce
artıyor katlanabilirliği
adına İstanbul denen hayatın.
-Hayat çünkü İstanbul'dur çoğu zaman-
Büyük bir kentin mağdurlarıyız, kent mağdurları,
duvarları
bez pankartlarla, yıpranmış resimlerle dolu,
odalarına tütün kokusu sinmiş evlerden
şehrin kalabalığına karışıyoruz;
bir yanımız öfke, bir yanımız gözyaşı,
hayallerle değil hesaplarla inşa edilen
duvarların yanından, esmer ve gergin yüzlü işçilerin arasından
geçerek
sokakları arşınlıyoruz.
-Sokaklar ki evlerin en güzel köşelerinde tablolardır İstanbul'da-
Büyük bir kentin büyük mağdurlarıyız, büyük kent mağdurları,
ağzımızda kekremsi tütün tadı, serimizde uçsuz bucaksız düşler...
Süleymaniye Camii'nin bahçesinden seyre dalarken İstanbul'u
dudaklarımız arasından çıkan bir cümledir özetimiz:
"Hesaplarla değil; o umutlu, güzel, sevdalı hayallerimizle yeni baştan yaratacağız bu kenti."
