Kahverengi ile yeşilin kavuştuğu dağlara düştü yolum

Mart ayazında parkamı aldım ,

Bedenim donarak, yüreğim yanarak

Kaçtım bu sefil şehirden

Sahte yüzlere, yalandan gülüşlere iğrenir oldum

Bende dağlarda aldım soluğu


Dağlar yalnız , dağlar güzel , dağlar sessiz

Dağlar benim gönlümde , ben dağlarda kimsesiz


Bir patika yol bulup başladım yürümeye

Rastlayıverdim aniden taşlardan bir kümeye


Çok eskiden burası divanelerin eviymiş

Bugünse gönlü viranelerin günahkar mabediymiş


Harabeyi bıraktım, girdim bir çalılığa

Soğuk kırılmıştı biraz , hava çalıyordu ılığa


Çalıların içinden başka bir yola çıktım 

Önce bir nefeslendim , sonra uzunca baktım


Sonunu görmediğim bir ovaya daldı bakışlarım

Belleğimde geride bıraktığım hayatı sorguladım


Eski bir topun peşinde koşarken

Akşam ettiğim çocukluğum nerede

Birbirimizi kovalarken düşerdik

Dizlerimiz yara bere içinde kalırdı

Peşinden koştuğum arkadaşlarım nerede 

Nerede benim en masum gülüşlerim

İçimdeki haylaz çocuk nerede


Peki ya hayalleri olan o gence ne oldu

Nasıl şimdilerde o genç adam

Nerede o saf , masum sevgim

Yıkılan hayallerim, çıkmayan sesim nerede

Hayat dolu ruhumu kim öldürdü

Kim çaldı hayallerimi

Mutluluğumu kim çaldı

Kim çaldı gençliğimi

Kim ulan kim

Kim 

Kim