Var olmak ister her insan, yaşamak

Hatta tutunmak ister alışmak ister

Tasvip edemeyeceği yanlışlara

Yüzleri temizdir çoğunun

Hırsızlarınki bembeyazdır

Tuhaf suçlar işleyen aptallarınki ise nur gibi parlamaktadır

Rahatsız edici olmasa gerek hep bir sebepleri vardır

Bu yüzden kamalar sırta ve masum her şeye batırılmaktadır

Ruhban sınıfı nizami oturur sıralara

Hataları vardır elbette lakin çıkartmışlardır bir umumi lavaboya

Basitçe yaşamaktır geriye kalan

Onlarca iyilik onlarca emek tutunma çabaları bazen edilse de talan

Yaşar kolaylaşmış sınırlanmış emek eğrilerinin içinde geriye kalan

Bu geriye kalan giyinmesini de iyi bilir

Kimi sefalet içinde kimi ağır işlerdedir  

Kimi yaşayan organizmadır giyinen sevişen

Kimi kaç paraya giyinip sevişir kim bilir

Kimi sevişir hüzünle kiminin de eksik olmaz tebessüm yüzünde

Kimi giyinir ekabir ve esafil

Kimi giyinir sefil ve havalı kıyafetleri

Şehir merkezleri ev sahibidir ekabirlere ve esafillere

Arada bir de köylüler gelir alışamazlar yalana

Köylerine dönerler eski model bir arabayla

Bu sınıflar imtina ederler yüzlerinin temiz olmasına

Tek bir sınıf kalırdı bahsetmediğim

Aslında ses etmezlerdi

Gerek de yoktu onlara

Alışamazlar tutunamazlardı var olamazlardı belki

Alışamazlardı tasvip edemeyecekleri yanlışlara

Kirli olurdu elleri bilmem kim açardı bu çirkin yaraları vücutlarına

Yüzleri en karasıydı insanlığın

Şaşıracağı şeyler söylerler anlaşılmazlardı

Anlaşıldıkları an da bir tuhaf davranırlardı

İmha edilmişti yaşama sevinçleri

En sıkı urgan kayardı ellerinden

Beceremezlerdi yaşamayı tutunamayanlar

Ya da sizce yaşamayı tercih etmezlerdi

Sencileyin yaşamak zorunda hissederlerdi kendilerini

Nakışlar var olamayışlarını göğüslerinde dört top kumaşla tutardı

Daha esmerleşirlerdi pişman olduklarında

Pişmanlık ders vermezdi onlara

Eski model bir mavzer verirdi

Sıkmaları için

Oyun oynardı adeta

Bazısı nereye sıkacağını anlamaz

Dayardı şakağına bir namlu oldukça haylaz

Var olmak isterlerdi

İsterlerdi yaşamak.