Bir acı hüzün var kapkara yüzünde
Kollarında derman yok paramparça
Yalnız mı yalnız kalmış harabeler evinde
Kemikleri kırılmış hepsi üç beş parça
Özlem doldurmuş yüreğini
Umudu kalmamış ya da hep yarım
Kesikler süsler pembe bileğini
Kime sorsalar belki çıkamaz yarın
Anası babası belli değil
Arkadaşları da nerede kim bilir
Gıcır gıcır elbiseleri artık renkli değil
Ne söylese boğazına dizilir
Sarhoş geceler hep hatırında
Gelmeyecek kimse yağmur ıslatınca anlar
Eski dostlar yine uyusun kucağında
Çok yalnız kalmış bu kimsesiz koltuklar
