sevmemeye başladım zamanla
kar yağdı eve kaçtım
yağmur yağdı şemsiyemi açtım
bahar gelince pencerelerimi kapattım
seni görünce gözlerimi kaçırdım
şarkıları açmadım, şiirleri okumadım
tozlandı raflarda kitaplar
filmlere inanmadım sonra
selam vermedim sokak köpeklerine
kedilerin bile başını okşamadım
ölüm fermanım yazılmıştı artık
küsmüştüm bütün bu sensizliğe
yüksek çatılarda dolaştım durdum
annemin kızacağı işlere bulaştım
aklında ben olmayan birini kalbime gömdüm
kurşunlar gelip geçti yanımdan
yaşamak istemediğim için vurulmadım
seni sevmeyi erteledim sonra
kalbimi zehirledim
ruhumu azat ettim gözlerinden
beklemeyi de bıraktım artık
kürek kürek toprak attım abimin mezarına
ölümler gördüm, ağıtlar duydum
kulak kabarttım müezzinlerin sesine
şeytan ruhumun içine saklanmıştı
ne sen geldin, ne ben anlamlı rüyalar gördüm
her gün dünden daha ağır oldu
kurtulamadım
kimsesiz olmayı seçtim
herkesin içinde kimsesiz,
apartman boşluğunda kalmış bir çiçek gibi,
fark edilmeyi bekleyen bir kimsesiz
ağladım başka birinin gözünden kendime
sokaktan geçenlere sordum neden ağladığımı
bebeklerin yüzüne bakmadım
oysa ben sizin için ağlamıştım
sizin varlığınız için
kendime ağlamıştım
hem yok olamadığım için
hem var olamadığım için
ağladım
kimsesizliğime
Bakışsız Geyik
2022-04-03T00:55:00+03:00Güzeldi gerçekten. tebrik ederim. 🌼
Leylî
2022-04-02T23:03:53+03:00Çok anlamlı bir şiir olmuş :)