bütün güzel çocuklar kaldırıldı tedavülden
ve sana dur demenin tamamlanması lazım artık
en az bir şehir, bir şiirle
her hangi bir ihtiyaç meselesine asılı kalmalı kolların
ve bu mühre çok iyi barbut atan bir tabip lazımdır
ceplerimizi arayın
çünkü ellerimizle birlikte çevremizde en çokta onlar yalnızdı
insana dair ne varsa hükme galip
ve uzak mesafesine her kalbin
dokunmalı şimdi
dokunmalı öksürdüğün mendillerine
ve ben buraya senin kayıplarına emanetim demeye geldim
gidiyorum
giyinebilirsin
israfın veba
öğrendim, dünyayı bir şeylere benzetmek seni eksiltmektir toprağımda
ruhumla başka yataklardayız
çünkü tek kabahatim gözlerine bakmaktı
ve gayrı meçhul tiratlar dolu küflü mataramda
kanını sürüyorum bu şiirin alnına
irkil, diril, kirlen bir kez daha
uzun zamandır makyajsız roller çalıyorum adını unuttuğum ağlamalardan
Hamlet Kabili öldürüyor
Romeo Mecnuna kibirli ahmak,
saltanatta yıkılmıyor
masallarda
yanarak yürümenin anlamına çakıyorum çakmağımı
ve suratlarına yastıklar basarak boğduğum pembe kuğular aklıma düşüyor
bilinsin
kalbimi papatyalara bağışlıyorum
ciğerlerimi aile albümlerinde arkası çevrilmiş bütün baba fotoğraflarına
elbette fotoğrafları varsa
sahibinden ölü
ilk elden tertemiz bir infilak
herkes kendine iyi baksın
güneş doğmuyor bu seferki tutuşmaya
ve beni ilk bulduğun yere
yani avurtlarından iltihaplar fışkıran şiir dizelerinin bir arka sokağına bırak
ve bırak beni
bu boku bokuna içine sığdırıldığım eylülsüz ablukanın kanlı karasına
parmaklarım ve yüzüm sırtında dağlar kere gölge
her günah kadar nankördür sevişmeler geldikleri yere
eninde sonunda tanrısına dönecek olan her lanetten esinlenerek yâd ediyorum seni
ve bu şiire de ucuz kederlerin taciz kokusu sinmiş oldu böylece
yakalanmasına yetmiyor mecalimin hiçbir isabet
hiçbir gayret
ve hiçbir ibre
ayrı ayrı infaz ediliyorsak şayet hepimiz
her geceye
inatçı tavrıyla üç kuruşluk şeytani zevklerin sert dilleriyle
küllerimi kuruşu kuruşuna kurşuna dizin istiyorum bende o zaman
çünkü ben bu şiiri
müstakil ve bahçeli bir hayalin garaj kapısına zincirledim
dağılabilirsek şayet
şimdi dağılabiliriz
dağılabiliriz
yüreğimiz yetiyorsa yeniden
ve yeniden gebermeye
Aykut Akgül
