Utangaç manolyalar sararken etrafını,

ben kendimi ağladım

hüzün bahçesinin ladinlerinin kıyısında.

 

Hissetmek cezadır!

fazla hissetmek ise ölüm!

ölümün yanağına buse kondurdum her gece

bestelenmiş tüm notaları izledim

var olan tüm filmleri dinledim

solmuş fesleğenlerden taç yaptım kendime

gözlerine sığdırdığın evrene hükmetmek isteyen bir köleyken hem de

 

Kirpiklerin...

kirpiklerin ruhumun senfonisinde kırgın bir nota olarak kaldı.