Bir bahar sabahı,
güneşin yorgun ışıkları,
yavaşça düşüyor pencere pervazına.
Sesim titrek,
bir kuşun kanadında saklı,
gözlerimde bir özlem,
yüreğimde derin bir sızı.
“Hoşça kal,” diyorum,
ama sesim kısık,
bir fısıldayış gibi,
soğuk rüzgârda kayboluyor.
İçimde sevdam,
dudaklarımda bir tebessüm,
ve bir yanım hep burada kalacak,
bir umut gibi,
bir gün dönecek gibi,
kısık sesli vedalarla.
