Çöken gece,çehremi aydınlatan ay kadar anlamlı
İnatla söndüren karanlığı güneş kadar mânâsız
Bir hediye gibi bahşeder ışığını
Bir o kadar iki yüzlü
Aya can suyu olup,kandırır,alır elinden geri
O cehennemi dünyaya tattıran güneş
Bir elimde gece diğerinde gündüz
Ayırmaya çalıştıkça daha da birbirine kenetli
Tutulmuşlar bir kere, birbirlerine gebe
Karanlık çökünceye kadar nöbette
Şafağı görene kadar açık gözlerim
Bil ki kıyamete kadar
