İçime sığmayan bir şeyler var
Ruhumu yolluyorum semaya
Kuşlar görüyorum,
Hüznü alıyorlar kanatlarına
Uçtukça uzaklara gidiyorlar
Her kanat çırpışıyla bir acıyı silkiyorlar.
Çocuklar görüyorum,
Çiçekli elbiseli kız çocukları
Çocuklar ki,
Taştan, demirden bir de güneşten
Yeryüzünün masum tuğlaları.
Yine çocuklar görüyorum,
Çiçekli bahçeler önünde tellere takılı
Yüzleri kirli ekmekleri yarım, yalın ayaklı
Kiminin tek kat gömleği çiçekli bezlerle yamalı.
Çocuklar ki,
Kumdan, camdan bir de ateşten
Yeryüzünün gerçek aynaları.
Çocuklar görüyorum,
Bir savaş meydanında,
Tek lokmanın paylaşıldığı bir mülteci kampında,
Bir katilin bakışında,
Bir Yezid'in intikamında.
Elleri beyaz çocuklar,
Sesleri cılız çocuklar.
Umudu Akdeniz gibi,
Bir umut uğruna Akdeniz'de boğulan çocuklar.
Çocuklar görüyorum,
Bir düzenin yıktığı çocuklar.
Ve çocuklar var!
Bir düzeni yıkan çocuklar!
