Her uzvumdan az az budaklanıyorum.

Kalbimde kafes kafes odacıklar,

Yorgun yüzlerde derin ilahi bakış.

Mazi kalbimi ahşap bir havan içinde,

Acımasız dostlar gibi dövmüş.


Ben bu yürekle yemyeşil nehrindeyim.

İçimde bir kuş ince ince sesiyle,

Vazgeçmeden şakıyor efsunlu sözlerini:

"Korkarak yaşıyorsan ömrünün demini,

Toprağa çekecek seni her soluk."


Bir sel gibi akıp götürecek mi beni rüzgar?

Ellerim ellerine bir gün değecek mi?

Yıkılmaz tuğlaları ağlayarak dizdiğim,

Kuruyup çatlayan ellerimin yarasını,

Belki siler bu kanlı sonbahar.