Yalnızlığa ben mi alıştım yoksa yalnızlık mı bana alıştı?
Günlerdir, aylardır konuşur içim umarsızca.
Kokusu olmayan bir çiçeğin saçtığı renkler gibiyim.
Bir eksikliğimi başka bir yerden kapatmaya çalışır gibi coşkuluyum.
Yapraklarım kapalı, gün ışığım da yok.
Kurumak istercesine sulanmıyorum burada.
Olduğum yerde savruluyorum sağa sola.
Belki bir kaldırım taşının kenarında.
Belki bir balkon saksısında.
