Son altı aydır bana bir şey oldu ve düşünemez hale geldim. Daha doğrusu çok fazla birbirinden bağımsız düşünceyi, kilometrelerce uzaktaki dağın tepesinde bulunan kar gibi görmeye, hissetmeye ya da hissedememeye başladım. İki aynayı karşılıklı tuttuğunda en uzakta gözüken silik görüntü, kafamın içindeki anlamsız karmakarışık düşüncelerim... Bu durum tabii ki hayatıma, geleceğime dair aldığım kararları çok şiddetli bir şekilde etkiledi. Şu anda da çok anlamsız bir noktadayım zaten. Tam anlamıyla tarif etmeye çalışırsam atmosferin dışında, uzay boşluğunda tek başıma meditasyon yapıyor gibiyim. Stres ve kaygı bütün hayatımı ellerinin arasına almış ve düzenli olarak nefesini kesiyor. Diş sıkmak, el titremesi, ürperme...

Koptu kayış, hep arayış.