Gel, anlatacaklarım var.
Kim olduğunu bilmiyorum, önemli de değil.
Korkuyorum. Değişmekten veya istemediğim taraflara evrilmekten. Bir zarara yol açabileceğini öngördüğüm bir taşı alıp da kenara koymaya gerek görmemekten korkuyorum. Bencilleşen, ben merkezinde dönen dünyada bunun hakikat olduğuna inanmaktan, kavramlara körü körüne bağlanmaktan korkuyorum. Çarşafın fazlasını yatağın kenarına sıkıştırırmışçasına seçilmiş kelimeleri benimsemekten korkuyorum.
Yaşama isteği ile yanıp tutuşmadığım zamanlar oluyor. Bu zamanlarda ortalamanın herhangi bir aralığına girmeyecek davranışlar sergilemekten korkuyorum.
30'larımda, 40'larımda bu yazdıklarımın anlamsız olduğuna kanaat getirmekten korkuyorum.
Etkim altından bulunmak kaydıyla seçtiğim, bulduğum, gördüğüm, şaşırdığım herhangi bir şeyin üstünkörülükle yapılmış olmasından korkuyorum.
Dinden bağımsız olarak;
Etikten, ahlaktan ve "iyi"den uzaklaşmaktan ve bunu o günün şartlarında makul ve göz yumulabilir görmekten korkuyorum.
Maddi manevi sorumluluktan kaçmak için başvurulabilecek herhangi bir yolu tercih edilebilir görmekten korkuyorum.
---
Eskiden vazgeçmekten korkardım. Şimdi vazgeçememenin ürkütücülüğüyle yüzleşiyorum.
İnsan olmanın ağırlığını hep hissedelim sevgilim. İnsan yükü olmayınca yolunu şaşırıyor.
20/10/2022
