Korkuluklar değil  ürperten 

Karanlığı 

Anladım ki sessizlikmiş.


Ayrılıyordu bir cümle işte

Parçalarından

Öznesini veyahut benliğini kaybederek,


Gecenin o kapkara şefkatsiz ellerine

Bırakılmak 

Sessizce ağlayan bir çocuğun


Harcı değildi artık yaşamak…