Bir geceydi ışıl ışıl

Göz gözü görüyordu bakana

Ama anlamıyordu insan

Nasıl bakılacağını

Nasıl görüleceğini


Bir kadın

Bir şehir

Bir orkide zamanıydı


Çamlıca gibi hakimdi şehre kadın

Sahipsiz bir kedi gibi dolaşıyordu sokakları

Gül kurusu gözlerini gizliyordu ara ara

Boğaz'dan esen rüzgâr saçlarına ılık bir buse bırakıyordu


Yazdı

Maviydi

Martıydı

Güzeldi İstanbul


Hayat Boğaz'ın suları gibi tereddütsüz akıyordu

Kadın bu akıntıya baktı

Eliyle okşadı yeşil suları

Gözüyle süzdü her zerresini

Art arda buğulu bir mevsim gibi belirdi yaşananlar hayalinde

Geçmişin aynasında parmaklarının izi kaldı

Haşin hoyrat ve acımasız…

Uslu bir deli edasıyla çekildi kendine

Mağlup ve mazruf

Şehrin gürültüsüne hapsetti olup biteni

Kadın İstanbul'u ılık bir çay gibi bitirdi bir çırpıda

Süleymaniye sırtında

Haliç avucunda…