Namütenahi bir yoldayım

Ne gururu kalmış benliğimin

Ne onuru

Güneş olup doğsa bu umudum 

Ne hevesim kalmış

Ne gayretim


Büyük Ekseriyeti toz olmuş

Kuruyan bir yaprak misali kalbimin

Tökezleyip toprağa savrulurcasına 

İnleyip canhıraş bağıran yüreğim !


Şu mecrûh ruhumu katletsem

Zilan kadar canice,

Dersim kadar vahşice 

Ve bir o kadar

Nicedir arafta Kalan bahtım eşliğinde 


Ağıtlarım çıksa karşıma

Taştan bir gövde ile

Ne  esareti kalmış 

yanaktan süzülen damlaların

Ne cesareti kalmış

Ağızdan dökülen pişmanlığın..