Benim,

Hep benim,

Tek benim

Her kötü sonun sorumlusu.

Gün sunumu günahlarımın cezasıdır

Haylaz sırtımın arsız kamburu



Her sürüncemede

Bütün zamanlar bağ bozumunu gösterir bana

Birini sevince yeniden şekillenecek gibi olur evren

Kalıpları ancak sevgi bozar, inanırım

Tuhaftır, herkes şaşırır iyimser çabama



Aklımın dişlileri hafiften sıyırınca mili

Ve bocalayınca ellerim

Tekrar kapına geldim,

Sana sarıldım yalnızca

Benzersiz kadınlar doğurdu ağlamaların

Kibarca okşadım hepsinin masumiyetlerini

Öptüm, sarıldım, kokladım,

Kibarca.



Bre kıymet bilmezim!

Güzel insandım ben

Bakmayı bir nevi,

Görmeyi ise hiç beceremedin

Elinin değdiği bütün güzellikler şimdi kül

İnsanız,

Nasılsa yarın yükünü atarsın omuzlarından

Tasalanma, haydi gül!