Buzulları bağlar gibi sarıldın

Üstünden yol geçmiş bir narı

Bir arada tutar gibi


Koz çeksen

Bugünü bile unuturken

Bu seferlik gelecekteki bir resimde güzel çıksan

Olmaz mı?


Kalbimi öğütmek istiyor bedenin

Buz bağlarken hızlanması ondan

Sana geçmek istiyor

Bir de utanmadan terkedilmiş eşyaların

Ve kötü tütünün doğusu diyorsun bana

Ayın on dördü sandın

Ve daha net çıkacağını aya yaklaşınca


O bir adım durup 

Birlikte durmaya zorlanan dakikalara

Ne bileyim

Sona yaklaşmış güzel bir anın

Yalnız hatırlanınca hüzünlü bir anıya dönüşmesine

O bir adım durup

Kışın eve dökülüşüne şaşıralım mı?


Ciğerlerim kalbimin yanık kanatları demiştim

Kanadı evine alışıncaya kadar bantlı

Bir güvercinmişim gibi sarıldın