Uyanmak ve sabah oluşlar,
Yanmaz bir evin kapısında dinleniyor
Koyuyor gövdesini bahardan kalmaya
Dikenin raksı cam ezerken kesmeğe
Bahçesinde adı çıkmış güller demleniyor.
Çocuklardan öğrendim, sarısına lanet etmişler perçinlerin
Teller tutup çaputlar bağlamışlar
Bir kuş kanadından bir evlat kanına uzanan bıçak
Bir tutup bir tutmazmış sözünü
Alıp düşürsem desem uçurumumdan
Yüzümden anlamaz, yummazmış gözünü
Sabah oluşlar geldi kıyıma kadar
Yaşlı bir kadın araladı dünyanın kapısını
Bir ekmek uzattı
Urlandı beynim gözlerime kadar
Dedim dünyanın bir köşesinden
Dedim dünyanın bu köşesine
Beni bir taşlığa vurup kırsınlar
Sevgiler alayım huzuruna ıssızlanayım
Deryalar alayım koynuma tuz buz olayım.
Büyüdüm bir gecede avucumu sıkmadan
Çocukluğum büyüdü çağın gürültüsüyle
Bir sevgili kucağına teslim yaşamı
Ateşlerin yaladığı gövdeme tutturdum
Sevdim askılarına asılır gibi
Tutuşan gözlerinin sırasını savdım
Aynalarından gitmez bir tebessümü vaat,
Durup koynunda tanrıya itaat saydım.
Büyüdüm ve izledi inişimi yokuşlardan
Göğün en bildiğim yüzüydü sabah oluşlar.
Uyandım, uykusunda sevgilinin
Tanıştım kendimle.
