yine dönüp dolaşıp aynı yere geldim. şaşıyorum kendime. yine başkalarının hatalarının bedelini nasıl ödeyeceğime dair planlar yapıyorum. yine feragat, yine buruk gülüşler, yine kendimden vazgeçiyorum. bu hayattan istediklerimi alamayacak olmanın verdiği sızıya savaş bile açamıyorum. sorsan çocuk yaştayım, taş çatlasın genç diyorlar. içim ölmüş içim, sadece fiziken canlılık gösteriyorum.


bana sorulmuyor hiçbir şey. hayatım kayıyor sesimi çıkaramıyorum, kesiyorlar. bak artık cümlelere bile bakamıyorum. ne demişim nasıl anlatmışım umurumda olmuyor, daha önemli şeylere bile güç yetiremiyorum.


ben istemedim ki dünyaya gelmek, ben istemedim doğmak. sadece yaşamaktı tanıdığım, umduğum, hayallerime sığdırdığım. olmuyor, oldurmuyorlar, yapamıyorum. kimler kimler neler yapıyor aklın almaz ama ben dümdüz yaşayamıyorum işte.


inan ağlamaktan bile korkuyorum artık. beni uyuşturacak her şeye karşı önlenemez bir açlığım var. acımak istemiyorum. sağa sola koşturmak, okumak, dolaşmak, yürümek, bir koltuğa uzanmak bile istemiyorum. döndüm yine başa. yok olayım artık, kendim yapabileceğimden değil. ölümün bana gelmesini bekliyorum.