Ne bir ev ne bir yurt istediğim.
Sensin o kuş, yüreğimde beslediğim.
Hep hissettim, bilir misin sevgilim?
Sen ölmedin.
Parladı ya o karanlıkta sisli gözlerin;
Ne ölümü düşündüm ne de bekledim.
Duydum kalbindeki kanat çırpışlarımı,
Meğer ne de güzel yaşatmışsın beni.
Kırmamışız birbirimizin kanatlarını.
Ve büyümüşüz birbirimizin kalbinde.
Seslerimiz şakımış ruhumuzun derinliklerinde.
Ah şu dünya!
Yangınlar içerisindeki çaresiz dünya!
Ne sensin suçlusu ne kader.
İki aşık buluşacaksa eğer;
Bırak,
Bu dünya yanmaya değer.
Bırak!
Bırak yansın…
En azından bu sefer aşıklar için yansın.
Ne de olsa onlar bir yolunu bulur;
Bu isli dünyadan,
Uçup giderler.
Yeter ki kanatları kırılmasın.
