benimki

bir iç kanama

neye dokunsam çürüyor ardımda


yüzüne bıraktığım ağıt yitirdi

tınısını

neye dokunsam ağrıyor adını


uzak

hep düş görür 

yakın 

namahrem kelime aramızda 


kekelemektir, senin dilinin hecesinde duraklamak 

geçmiş zamandır 

kirpiğinin ucuna dua bağlamak 


zaman silinir

zaman küf kokar


yara kabuk bağlamaz zamanın tozuyla 


bir kervanda ellerimiz

iki heceli 

bir sırrı tutar 


söyleyecek sözüm hiç olur 

kuytunda 


gibidir 

iz bırakmaz yürüdüğümüz yolda 

sözsüz sevişir

sesin şarkısında


adım

her çarşamba bekleyişin rengindedir


bundan böyle her acının kırmızısını bana üfleyin.