sıkıştırıyorum mengenelerini ruhumun
biliyorum bu son yaşamak
sentetik olmayan son çocuğun
son sevinci
güneş bir daha böyle ısıtmayacak
ellerim çürüyorlar
unutmuşlar toprağın nemli tadını
sentetik masallar fısıldanmış kulaklarıma
vebaya tutulmuş bütün sokaklar
yapay bir rüzgarla yıkılmış
kumdan sığınaklarım
biliyorum bu son yaşamak
güneş bir daha böyle ısıtmayacak
KAYRA İNCİRKUŞ
