Sanki ben çok mu seviyordum laleleri,
Sevdan büyüktü;
Laleler bahaneydi.
Ayrı mevsimlerdik.
Ondandır ki deli sevdik.
Ben karlar silkelerken omuzlarımdan;
Sen gün ışığı doğururdun.
Sen ısıtırken boylu boyunca kırları;
Ben bir köşede apansız soğurdum.
Göğsüm soğuk yanığı,
Ben nerede olsa tanırım bu yangını.
Şimdi senden uzaklarda baharlar yoğuruyorum.
Güneşler mayalıyorum yarınlar için.
Her şey sana mahcup olmamak adına...
Yoksa ben çok mu seviyordum laleleri…
Sen her şeyden güzeldin;
Laleler bahaneydi…
