Şimdi erimek o kadar uzak değil
Dingin bir öfke ile yavaşça kaynamak
İlaç niyetine sırtına havlular koymak
Erimek şimdi bir nesneye özgü değil
İnsan da erir sert duygular kavrulunca içinde
Bir şeyler ararken mesela
Ya da unuturken bir şeyleri
Unutunca hafifler sanırdım insan
Ama unuttukça bir bataklıkta batıyor gibi hissediyorum
Ve şimdi o alçak uçurumlardan birinde
Akıp giden bir yığın taş gibiyim
Kendi sıcağından bunalmış
Ve günün birinde soğuyup karanlığı kucaklayacak bir yığın taş
