içimdeki şeytan sustuğunda anladım

neyi niye yaptıysam kendime kızmadım

yapmadığım için pişman olacağım hiçbir şey bırakmadım

sanırım şimdi arkaya bakmadan dönme zamanı

hiç bilmediğin bir yolu yürümenin korkusuyla

gidiyorum 

unutmak zor ama hatırlamamak mümkün diyorlar

zaten benim hatırlamadığımı bilmiyorlar

aklım oyunlar oynuyor diyorum 

anlarsanız anlatayım neyi kastediyorum 

kendimi birinin beni delicesine sevdiğini özlerken buluyorum

nasıldı ne yapardım o an ben de delirir miydim 

önceleri hatıraları kurcalardım şimdilerde elim gitmiyor pek

onlar canımı acıtacak diye korktuğumdan mı

hayır

çünkü insan acıtsa da hatıralara tutunmak onlarla avunmak ister

birini artık sevmemeyi kendime yakıştırmıyorum

insana sahtekar hissettiriyor 

yaşarken çok inanınca

bittiğinde gelinen nokta 

biter mi aklın oyunları bitmez elbet

başını sonunu

bir oturup düşünüyorum

bilirsiniz ben çok fazla düşünüyorum

bir an hatırlıyorum

nedenini bilmediğim bir şeyin içime dolduğu

o an söylediğim bir söz

içimde tutamadığım belki de o cümleyle geçmişi geleceğe bağladım

“bir şey eksik sende ne olduğunu bilmiyorum”

bir gün olsun dolduğunu hissetmediğim o boşluğa

benden ne varsa koydum 

aşkı sonuna kadar 

gizlice içimde büyüttüğüm öfkeden azar azar


yine bir deliliğin ertesi bu sabah

ince ince zehrimi akıttım

sonra hatırladım

büyük bir sakinlikle sustuğunda anladım

içimdeki şeytanı susturacak aşkı bulamadım

belki de hiç bulamayacağım 

şimdi anlıyorum işte

belki de bulamazsın

her şeyin sorumlusu sen olamazsın

şimdi çoktan ölmüş leşine sarıldığın hislere veda etme zamanı

savaştın yanıldın

daha fazlasını yapamazdın