beyaz lekeli siyah kartondan duvarlar
dört duvar değil bir kusursuz daire
her noktası göğsüme eşit bir çaptan
delinin sarıldığı at gibi suskunum
gün ışığını görmek amacım değildi
ama kendime zihnimden bir delik açtım
sürüce sarhoş toz zerreleri görüyorum
sallanıyorlar amaçsız, anlamıyor susuyorum
hava karanlık, pastel renklerden ev ıssız
hiçbir dilin işgalinde, yüce bir bilinç içi
zincirlenmiş ruhu, unutmuş evreni
kimse yok, sesler firar, yankılanıyor geçmişim
