Bu şehre yetmiş yaşında hastalıklı babamın gözünden baktım.
Ağladım bir çare olmuş gönlüme.
Sevgilim sevişmemizin tam ortasında terk etti.
Buhran ve keder düştü yine payıma.
Yolda bir hayırsız arkadaşıma rastladım çenesine yumruk atmak istedim.
Tefekkür ve isyan etmeli insanoğlu savaşa ve mağdurların yanında zalimlere.
Bomba kaç can alabilir.
Kaç çocuk körkütük ölebilir söyle terk edilmiş yüreğime.
İnan bana, inan inanmayan kaybetti bozuk düzenin dünyasında.
Söyle diyorum; bak gözlerime babamın yanımda lime lime acı çektiğini gördü bu yürek.
Zalim ne kadar yaşar?
Kaç çocuk masum öldü?
Soru soruyorum, cevap ver, susanlar korkak gitti bu dünyadan.
Bizler yalnızız ama tek değiliz çünkü mazlumlar vardır görünmeyen.
