Fesleğen kokan bir şiir
Şairine küser mi hiç Müzeyyen
Gözyaşları yalnızca bir su damlası değil
Seni bu denli üzen , hislerin ve hikayen
Yüksekten korkan bir adam
Seni sever mi hiç müzeyyen
Alerjen bir kalp bu benimkisi
Senin avuç içlerin kurdeşen bi'tanem
Bilirsin sevgi rasyonel bir denklem
Bir nevi kartezyen, biraz matematiksel
Meğer delice severmiş seni görkem
Çünkü aşk akla sığmaz, kalp şizofren
Kafam Notre Dame'ın kamburundan beter
Gel livaziyem bu gece gidelim bu şehirden
Cam kenarı senin olsun, manzaran bana yeter
Gel livaziyem gidelim sen ve ben, uzak bir yer…
Fesleğen kokan bir şiir
Katilini sever mi hiç Müzeyyen
Benim şehrim güneşten uzak
Şiirlerim seni yaşatır mı bi'tanem
Düşersem tutar mısın ellerimden
Beni yine sevebilir misin Müzeyyen
Biliyorum sen zoru seçersin bi'tanem
Hâlbuki bırakmak bu kadar kolayken
Bilirsin sevgi rasyonel bir denklem
Bir nevi sen, biraz sana benzer
Meğer beni delice severmişsin sen
Çünkü aşk akla sığmaz, kalp şizofren
Quasimodo dün gece öldü Müzeyyen
Şimdi gel desem yine gelir misin benimle, yeniden
Benim ellerim soğuk olur, kalbim sana yeter
Öyleyse gel livaziyem gidelim sen ve ben, uzak bir yere…
