Madem ata ata içime kabarmıyor çiğerim, ölürümde çöpe atmam nefretimi.
Malesef bildiğim bu dünyanın ucu yok,
Ölüm ile yaşım arası yayın ucunda gergin ok.,
Yıpransada koparmam telini.
Zaten yaşamak ne ki,
Dün bir bugün iki,
Adım adım çıkarken merdivenleri,
Aldansam dünyaya bin bir türlü nebatat serili,
Kanmam.
Yandıkça söndüm daha inanmam.
Beton tutmuş toprak,
Ekersen çiçek açar ekmez isen altı kemik,
Mezar üstünde adın içinde beden yatar,
Ve bile bile olan biteni,
Niye dışıma vurayım nefretimi?
Olsun.
Gene gece sonra güneş doğsun.
Yaz gelsin güller açsın,
Kış gelsin karlar düşsün baş ucuma.
günahım ve sevabım yatsın omzuma,
kanam,
inanmam daha.
