Öyle bir yalnızlığın içine düştüm ki
Feridun Abi,
Sorsan boğulurum,
Dokunsan daha dibe düşeceğim.
Öyle duvarlar çevrili ki etrafımda
Feridun Abi,
Dokunduğum zaman buz tutuyor,
Yaslanırsam yanıyorum,
Uzansam tüm dünyayı tutuyorum,
Ama koşmama engel.
Nasıl karanlık, bir bilsen
Feridun Abi,
Herkesi görüyorsun,
Bunca zaman görmediğine
Kahrediyorsun.
Bedenimin sınırı dikenli tellere kadar.
Feridun Abi,
Ama düşüncelerim arş-ı alâya çıkıyor,
Onun hayali sınır tanımıyor.
Kâh güvercinsin penceremde,
Kâh tespihsin ellerimde,
O benim umudum..
Feridun Abi.
Mehmet Hanifi Adıyaman.
10.1.2019
