Bedenimde izleri yaşıyor

Yazık karası bir çift elin

Ziyan bir yaşamı nasıl büyütmüşsün Münevver 


Alıp beni karşına demedin ki hiç,

Şifasız yaraların olacak 

Demedin ki hiç Münevver,

İnsanı sevmek felakettir


Bir ölümü tekmeleyerek gömüyorum

Kırılsın ki bacaklarım gelmeyeyim 

Kırılsın ki burada çürüyeyim

Ayrılık çağı ne vakit kapanır, demedin hiç 


Bu elekten mi geçecek yaşamım

Bu yaşam mı sahi? Bu elekten?

Bırak açık kalsın

Bırak nefes alsın yaralarım


Evlerin kapıları kalındır, senin bu çizdiklerine benzemez

Sırlar kadar kalındır demedin

O kalın kapılardan birinin ardında kimler yaşıyor bilemedin,

Bu gerçeği senden esirgedim


Kim diyebilir ki sevmediğimi bu aşağılık yaşamı

Söyleseydin bana tüm bunları ne değişirdi

Yine yürürdüm ezbere bildiğim bu yolları

Bilseydim eğer, ben seçerdim bu kez mahvımı.