yaktım kendi başımı, kafa tuttum apollon'a

nereden uyandı bu haysiyetsiz cesaret bilmem

ben marsyas; elimde aulos tutuldum bi aşka

hangi yürek körlemesine yücelir benden başka

hangi kürek gömebilirdi beni benden başka


acı oldu sonum, hayretle seyretti insanlar

kanıma susayan ırmak akıyor durmadan

ben marsyas; elimde aulos göz koydum bi sevdaya

aştım haddimi zorla ruhum sen dayan

ben açtım bu yarayı kendime ruhum sen dayan


ben marsyas; elimde aulos çaldım imkansız aşkımı

bir tek midas verdi can kulağını, bir tek o ağladı

oysa lanetliymiş çalgım, nereden bilirdim etimde gezecek bir bıçak

ben çaldım durmadan, ben çaldıkça uyanmış hain belam

ben çaldıkça omuzlarıma yüklenmiş hain cezam


kaderim hüzünle anlaştı ve yüzüldü derim

dayanamadı çektiği acıya zamanla taşlaştı kederim

demiş miydim ben marsyas; tanrının oyununa geldim

oysa çalarken imkansızımı ne sevinçliydim