Ruhum ameliyat masasında kaldı
Bedenime unut onu demişler
Bir iki pışpışla kaldırmışlar
Deliklerimden umutsuzluk akıyor
Aktıkça yalnızlığı biriktirdi
Deliliğin yalnızlığı bu
İpini koparıp gidiyor geceleri
Delirmeye müsaittim
Zira sizler de görmemezlikten gelemediniz
Saçları yanmış delilikten kadının
Parmakla gösterdiniz
Bakıp gülümsedim aptallığınıza
Sonra soyundum
Üstümden size olan benzerliğimi attım
Çırılçıplak koştum gittim aranızdan
Dikişlerim kanıyor
Tanrı gülümsüyor
Ölmene izin vermiyorum dedi
En sevdiği maskotunu yanına alırsa
Eskisi gibi güldürmezdi
Uzaklar güldürürdü onu
Tanrı yanılsaması günler
Acıktığımda sizlerden arta kalan vicdanı kemiriyorum
İnsan olmama yetiyor en azından
Başka bir varlık olarak yarattım seni
Ama insan olmakla lanetledim dedi
Acıması yoktu tanrının
Bütün acıları vermişti
Elinden geleni ardına koyma! Dedi maskot
Eğlendir beni dedi
Sırtını döndü tanrı
Tanrının sırtı yokluktu
Üşüdüm,
Üstümü örten bir inanç yoktu
Lanetlediği çocukları gördüm
Sokaklar onlardan geçilmiyordu
Sarıldım her birine, öptüm
Çukurlarına birer birer yıldız koydum
Atmaya çalıştılar yıldızları, istemediler
Üzüldüm
Avuçlarına bir sevgi bıraktım, izledim uzaktan
Elleri ısınsın istedim
Yavaşta olsa ısındı elleri
Bir de umudu tutsa ne ala
BÜŞRA AYÜLKÜ
