Bilmemek gerçekten mutlulukmuş. Ne kadar çok şeyin farkında olursam insanlara karşı olan tüm iyi şeyleri o denli yitiriyorum. Gerçekler, elimizden birçok şeyi alır. Hayallerimizi, benliğimizi, hislerimizi, iyi niyetimizi, duygularımızı, umutlarımızı, adını bile koyamadığımız içimizde birdenbire beliren o şeyi. Olmayacak rüyalara inanmamak gerekiyormuş. Hayal kurmak güzel şey, ümitli şey ama gerçekler ile yıkılan enkazın altında kalmak var sonunda. Ama işin aslı asla uslanmıyorsunuz, sizi elleri ile öldürecek o şeye her defasında daha hızlı koşuyorsunuz. Ve bunun sonucunda varlığının bile tam olarak neye benzediğini bilmeden yokluğu ile baş başa kalıyorsunuz.
