Baktığım tüm maviler
Seni hatırlatıyor
Çiçekler, ağaçlar ve yeşiller
İşte o zaman gözlerin gözlerimde
Karadeniz, eskisi gibi kokmayacak
Sen kokacaksın bir parça
Ve acımız dalgalanacak
Hırçın, çoğu kez durgun
Bir deniz kabuğunun içinde
Seni bulacağım
Bu acımasız dünyadan sıyrılıp
Sana besteler yapacağım
Nadia ve Max gün geçtikçe boşalan hafızamın en yapışkan köşesine yer edinen, zaman zaman bu boşlukta acılarını yankılatıp unutturmayan karakterler... Kimine göre anlamsız, laf kalabalığı bu kelimelerimin toplamı. Oysa bir kitabın (Serenad) bir insanda bırakabileceği en anlamlı izlerin dışa vurumu. Okunmaya değer. Teşekkürler Zülfü Livaneli...
