Kapıldı

dalgaasına

sadnesin

düğümlerimi yaktı

sevgimin,

şimdi nostalji

kafamın içi,

bırakmıyor peşimi

karanlık gibi,

her yanıma

dökülmüş

yıldızların

her bir parçası

sevgisiz.

kapıldıkça

ışıklarına

açamıyorum

ışıkları.

dokundukça küllerime

ağlıyor

doğmamak için.

gözlerin

sarhoş ediyor

şarap gibi.

ama artık

boyamıyor kırmızıya

sadece

kan ağlıyor içim.

bazen

hissetmiyorum seni

uyuşturduğun

kalbime

zarar veriyorsun sinsice.

attın beni

kalbindeki boşluğa.

tutunacak

bulamadım bir yer.

karanlığından

bulamadım

neresinde olduğumu.

ışıkları açtığımda gördüm

kalbinde sadece benim olmadığımı.


uyuşturduğun kalbimin

etkisi geçtikçe

acılarımdan

anlıyorum

kaç kere kanattığını.

yaktığın düğümlerimi

tekrar attım

yıldızlarıma.

şimdi

giremezsin içeri.



belki...