Oyalı bir mendili rüzgara tutuyorum
Böyle yaşanmazdı sevdalar bilirim
Sakıncası zıkkıma çalan renklerden ilaç,
Kurdeleler bağlıyorum alımına
Oysa getirmez sevgiliyi bu üşüten havalar
Ve bilmez sevenin halinden
Çıplaklık vaatlerinden, ateş kırmızısına kadar
Sarılıp uyutmak ister.
Kim ağlasın?
Sigaralar yakıyorum unutmaya
Ve hatırlamaya küller doğuyor
Yüzüm, bir fırsatı çağırıyor sanki yanıma
Ya da bir bahane, belki muştu
Sesine dokunsam sevgilinin teselli...
Ve temanna; iyiliktir diyorum.
Şehrin elektrikleri kesiliyor.
Özlüyorum, zor mu söylenirdi böyle
Hangi kıyının suyu hangi yağmura nasip şimdi
Ya da seni görecek yavan bir göz
Ya isterse ömrüne kadar dizlerime vuran
Nereye giderim,
Neyle avunurum?
Kim öğretir teselliyi bilmiyorum.
Mendilimde küller var bak
Sana sevdiğim diyemiyorum
Müstesnasın gözümün önünde
Canımın sıcağı kadar çekilip gittiğin o
Üzüm bağları bilmem,
Elma festivalleri gizliden sindiğim
Öyle bir sarsıntıya çalkalanıp dökülsem su gibi
Deryalara kavuşsam ne büyük hayal
Ne çocukça şimdi bir elimde çiçekle koşmak
Böyle yaşanmazdı sevdalar bilirim
Eğilirim tanrısının önünde
Bulamadım yanımda sevdiğin yerleri
Ellerimi ararım.
İncinirim.
Fotoğraf: Yasemin Çargıt
