Esasında kendimizle aramızdaki mesafeyi açtıkça toplumda o nispette itibar göreceğimizi sanmamız gibi bir yanılsama içerisindeyiz.Zaaflarımızı,tutkularımızı,bağlı bulunduğumuz değerleri ne denli reddedebilirsek o kadar güçlü görünürmüşüz gibi.Fakat iç ve dıştaki bu uyumsuzluk da ruh yorgunluğuna sebeptir.Kendi içimizdeki tutarsızlıklarla mücadele ederken bunun tezahürlerini de ister istemez çevremize yansıtıyoruz.Üstelik farkında olmadan,beklenmedik tepkiler verebiliyoruz olaylara,umulmadık hareketlerle şaşırtıyoruz sevdiklerimizi.Endişelerimizi paylaşmamız,yanımızdakine dil dökmemiz buna çare arayışımızdır.Durduk yere gözlerimizin sulanması,çaresiz kalışımızdır.
