Nihayet sen gülüyorsun, sen gülünce gözlerim doluyor tutamıyorum kendimi usul usul ağlıyoruz annemle
Bir bilsen hem de nasıl güzel güldüğünü sen de üzülürdün
Eğer sen ağlarsan
Annem hep ağlardı
Hem neden ölmeyelim ki dememiş miydi bir şair?
Dememişti galiba
Bize öleceğimizi söylememişti cami imamları
Hem neden söylesinler ki bir kadına çocuğunun öldüğünü
Ben sana hiç söylememiştim mesela seni sevdiğimi
Nasıl söylerdim ki bu kadar yalnızken
Nefes alamazdık hem bu kadar yalnızken
Bu kadardık işte
Sadece ölünce aklımıza geliyordu mezarlıkta güller
Oysa ne kadar da çok sevmiştik ikimizi
İkimizi birden öldürmüşlerdi
Dudaklarımızdan bile öpmeden
