Yazın kışı giyiyor hayallerim,
Kış gelince üşüyor ellerim,
Yazı düşlüyor o zaman gözlerim.
Sen varken kendimde aklım.
Geceler pek yaman,
Şarkılar pek bir hüzünlü,
Yokken sen,
Sensizliği giyer yüreğim.
Papatyalar solmuş,
Kırık dikenli güller var,
Yağmur döken tepemden,
Ateş yakan yüreğimde,
Kara çalınmış gözler var.
Yıldız tozu kokuyor hayallerin,
Periler okşuyor yanaklarını,
Islanmışken yağan yağmurda,
Yanmışken üstelik, ben
Gecenin koynunda.
Seni nasıl kıskanmayayım?
Senin uykun var,
Susmuş hayallerin,
Sessiz seslerin,
Ellerini tutanların,
Nefesini öpenlerin,
Papatyaları sayanların,
Gülleri koparanların,
Senin okyanusların,
Yakmayan ateşlerin,
Ve senden başkasız
Kimselerin, var.
Nasıl kıskanmayayım?
Saat geç oldu,
Şeytanlarım var,
Kuşkularım var,
İhanetler var,
Kıskançlığım var,
Kimsesizliğim var,
Uykum var,
Uykusuzluğum var,
Yalnızlığım,
Onun sessizliği var,
Gece oldu,
Misafirlerim var.
Ha, bir de!
Sensizliğim var...
