Sen Mocan'sın, mocansın

Ham gurbette bîcansın

Döner dünya durmaz dünya bilinir

Çare gelmez topraklarda fidansın


Bir acep karanlıktır oyalar aklını

Ayrılmak yana, mesafe yana, sen yana

Göğün altı, yerin yüzü kırılsın

Bin nefretin bir taşı değmez sana


Cehennemdir bilincin

Yanmaya kere yanmaya meyleder durursun

Öyle akıllanmaz bir çocuk yazılır alnına

Alnın aydın, gövden gibi

Şüphe Mocan, korku Mocan, kudurursun.


Bir şehrin içinde bir kartal uyur mu

Olur mu sen başın bağrında gezersin.


Dersin kırılmalara parelerinle sen

Bu derdi unutmaya daha gayrı dert gerek diye

Mocan niye, sevda niye, can niye?

Yağmurlara kaya, sellere orman niye?

Bir karanlık aydınlatmaz yüzünü

Bir canında bekleyen Mocan diye


Sen Mocan'sın, mocansın

Bırak ateşleri şehirler yansın.