Hayat ne kadar kırmızı

Ve ne kadar mor, mavi ve 

Donmuş bir nehir gibi

Üstündeyken anlamıyor insan aktığını

Buzun altındaysa nehir hiç durmuyor

Fırtınalar, felaketler ve mucizeler

Hep bu buzun altında oluyor

Altındaki buz kırılmadan anlamıyor insan

Hayatın ne soğuk ve ne kadar hareketli olduğunu

Sonra da çıkamıyor yukarı

Bir de bakıyor ki 

Düştüğü yer donmuş tekrardan

Ve yine insan 

Akıntıya kapılıp gidiyor nehrin sonuna

Sanki hiç buzun üstünde olmamışçasına